thoughts4u@akj

The persistent short, sharp squeaking of a wheelchair rolling, Two decades of a life derailed, My spine, a shattered column, The crosscountry I ran, unfinished now forever. I squeeze my eyes shut trying to sleep  And the demons scream from inside, Your leg is on fire, the relentless cascade,  My physician calls the phantom limb. Feeling the sand getting robbed, From under my feet at the beach. Before the stumble, this crushing vanquish. To trot and leap, as a boy full of life, Revel in the glitter of childhood joys. But then I crave one last dream, To arouse the next dayspring, With this harm undone. Maybe a bruised knee Or another spank from Amma, But not this incessant numbness.

2003 ഇംഗ്ലീഷ് വർഷം രണ്ടായരത്തിമൂന്ന്. സ്ഥലം ഒരു ട്രെയിനിംഗ് ബേസ്, എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും നല്ല പോലെ എന്നെ  ട്രെയിൻ ചെയ്തെടുത്ത ഒരു സ്ഥലം. പഠിത്തം ഒഴിച്ച് എല്ലാ സ്പോർട്സ് ഐറ്റെമ്സിലും ഓടി നടന്നു പങ്കെടുത്തു, ഡ്യൂട്ടി എക്സ്ക്യൂസ് വാങ്ങുന്ന കാലം. ഇടയ്ക്കു മഴ കനത്തപ്പോൾ പുല്ലുവെട്ടു മാത്രം ആയി  ജോലി. ആ മടുപ്പിൽ നിന്നും രക്ഷപെടാൻ ആണ് സ്ഥിരം സിക്ക് പരേഡുകാരൻ  ആയത്.1 ആയിടക്കാണ്‌  അറിഞ്ഞത് മെഡിക്കൽ  ചീഫിന്റെ മകൻ, ബേസ് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എം.എസ് ചെയുന്നു, ടോപ്പിക്ക്: 'അണ്ടർ ട്രെയിനിസിൽ  സ്‌ട്രെസ് ഫ്രെക്റ്റ്ചർ'. അത്  ഈ സാദാ ഷൂസ് ഇട്ടു  ഓടിയോടി  കാലിൽ ഉണ്ടാവുന്ന ഒരു ഫ്രെക്റ്റ്ചർ ആണ്. ഞാൻ ആണേൽ ഓടാൻ കിട്ടിയിരുന്ന ഒരൊറ്റ അവസരവും കളയാറും  ഇല്ല. ഈ  ഐറ്റം സാദാ എക്സ്- റെയിൽ ഒന്നും വരില്ല, മറിച്ച് എം ആർ ഐ യിൽ മാത്രമേ വരൂ എന്നുള്ളതും, ഞങ്ങളിൽ ആരെയും തന്നെ ആ കണ്ട കാശ് ചിലവാക്കാൻ പട്ടാളം വിടില്ല എന്നുള്ളതും കൊണ്ട് ഞങ്ങളിൽ പലരെയും  സ്‌ട്രെസ് ഫ്രെക്റ്റ്ചർ രോഗികൾ ആകി മാറ്റി. മൂപ്പർക്ക് തീസിസ് എഴുതാൻ കുറെ രോഗികളും, നമുക്കു പുല്ലുവെട്ടിൽ നിന്നും ...

He erred in his decision, leaving him wondering "was I so thirsty that I couldn't differentiate between poison and elixir..?" but then his alter ego spoke "Idiot, poison or elixir your thirst has been quenched."

 Tonight I write with the blood of my heart for I find no better ink to write the painful words  that I dare not to speak to you Tonight I write with the knife that tasted my blood for I find no better pen  to hold the ink with which I write the painful words  that I dare not to speak to you Tonight I write on the sands of time for I find no better canvas to etch the words I write so painfully numb that I dare not to speak to you But then the ink didnt hold, the pen was not so sharp, and the canvas so thin that the words  I dare not to speak to you were lost forever..

Is this the fever of Love or Love of fever? Either way it is delusional. I feel the heat building in my body That consume me like the fire of lust. My lips crack with the temperature, The same lips which once was Adored with your kisses. My eyes turn red as if  I just had a punch of rum. But then it is not what inebriates me, Is this  the fever of Love, or Should I say  the Love of Fever?

You don't have to fight you to be happy, make others happy and happiness will beget you..!!